خانواده های آمریکایی سس قرمز گوجه فرنگی در خانه دارند، و سس قرمز گوجه فرنگی در حال حاضر در بسیاری از خانواده ها در سراسر جهان، چه در اروپا یا آسیا استفاده می شود.
با این حال، در فیلیپین، کمبود گوجه فرنگی در طول جنگ جهانی دوم وجود داشت و « سس کچاپ موزی » که به عنوان جایگزین تولید شد، محبوبیت زیادی دارد.
تا سال 2019، ایالات متحده بزرگترین صادرکننده سس قرمز بیژن در جهان بوده است و در سال 2016 به ارزش 379 میلیون دلار سس قرمز گوجه فرنگی صادر کرده است.
از این میزان 1.9 درصد به اروپا و 60 درصد به کانادا می رسد.
با این حال، هاینز کارخانه هایی در انگلستان و هلند دارد و 80 درصد از سهم بازار اروپا را به خود اختصاص داده است.
در سال‌های اخیر به دلیل جنگ‌های تجاری بر کالاهای مختلف تعرفه اعمال شده است، اما با توجه به اینکه هاینز در اروپا سس گوجه فرنگی را به اتحادیه اروپا و آسیا صادر می‌کند، حتی در صورت اعمال تعرفه بر سس قرمز کچاپ، انتظار می‌رود که تاثیر قابل توجهی نداشته باشد.
از سوی دیگر، انتظار می‌رود کانادا با جایگزین‌های جدیدی مانند سس قرمز کچاپ موز در فیلیپین، تأثیر پیچیده‌تری داشته باشد.
در ژاپن، سس قرمز گوجه‌فرنگی به «سس گوجه‌فرنگی» گفته می‌شود، اما در واقع به چاشنی سس‌مانندی گفته می‌شود که از غذاهای دریایی، سبزیجات، قارچ‌ها و غیره درست می‌شود و به ویژه به آنهایی که از گوجه‌فرنگی استفاده می‌کنند ، «سس گوجه‌فرنگی» می‌گویند.
بر اساس یک دست‌نوشته آشپزی که در سال 1795 در نیویورک نگهداری می‌شود، گفته می‌شود که مهاجران بریتانیایی که به دنیای جدید آمریکا رفته‌اند، آن را با استفاده از گوجه‌فرنگی درست کرده‌اند که در آن زمان شروع به گسترش کرده بود.
سسی بود با شیرینی و ترشی ضعیف و از طعم سس قرمز کچاپ امروزی دور بود.
در اواسط قرن نوزدهم، زمانی که شکر به مقدار زیادی از کشورهای حوزه کارائیب وارد شد، استفاده از شکر به عنوان چاشنی رایج شد.
با افزودن شکر، قابلیت نگهداری بهبود یافت و بهبودهای بیشتری انجام شد و به نظر می رسد کچاپ فعلی شیرینی و ترشی متعادلی دارد.
در ژاپن، در سال 1896، یک تولید کننده به نام Shimizuya در یوکوهاما گفته می شود که اولین است.
