پلاستیک کلمه ای است که در اصل به معنای “قابل انعطاف و به راحتی شکل گیری” بود. اخیراً نامی برای دسته ای از مواد به نام ظروف پلاستیکی ها شده است.
کلمه ظروف پلاستیکی به معنای “از چندین قسمت” است و ظروف پلاستیکی ها از زنجیره های بلند مولکول ساخته شده اند.
ظروف پلاستیکی آشپزخانه زیباسازان در فروشگاه ها فراوان هستند.
سلولز، ماده ای که دیواره های سلولی گیاهان را می سازد، یک ظروف پلاستیکی طبیعی بسیار رایج است.
در طول یک قرن و نیم گذشته، انسان‌ها یاد گرفته‌اند که چگونه ظروف پلاستیکی های مصنوعی بسازند، گاهی اوقات با استفاده از مواد طبیعی مانند سلولز، اما اغلب با استفاده از اتم‌های کربن فراوان که توسط نفت و سایر سوخت‌های فسیلی تامین می‌شود.
ظروف پلاستیکی های مصنوعی از زنجیره‌های بلندی از اتم‌ها تشکیل شده‌اند که در واحدهای تکراری مرتب شده‌اند و اغلب بسیار طولانی‌تر از آن‌هایی هستند که در طبیعت یافت می‌شوند.
طول این زنجیره‌ها و الگوهایی که در آنها قرار گرفته‌اند، ظروف پلاستیکی ها را قوی، سبک و انعطاف‌پذیر می‌سازد.
به عبارت دیگر، این چیزی است که آنها را بسیار پلاستیکی می کند.
این ویژگی‌ها ظروف پلاستیکی های مصنوعی را فوق‌العاده مفید می‌سازد، و از زمانی که یاد گرفتیم چگونه آنها را بسازیم و دستکاری کنیم، ظروف پلاستیکی ها به بخشی ضروری از زندگی ما تبدیل شده‌اند.
به خصوص در 50 سال گذشته، پلاستیک ها دنیای ما را اشباع کرده اند و شیوه زندگی ما را تغییر داده اند.
شهرت پلاستیک در دهه های 1970 و 1980 با افزایش اضطراب در مورد زباله ها بیشتر شد.
پلاستیک به یک هدف خاص تبدیل شد زیرا در حالی که بسیاری از محصولات پلاستیکی یکبار مصرف هستند، پلاستیک برای همیشه در محیط باقی می ماند.
این صنعت پلاستیک بود که بازیافت را به عنوان راه حل ارائه کرد.
در دهه 1980، صنعت پلاستیک یک حرکت تأثیرگذار را رهبری کرد که شهرداری ها را تشویق کرد تا مواد قابل بازیافت را به عنوان بخشی از سیستم های مدیریت زباله خود جمع آوری و پردازش کنند.
با این حال، بازیافت هنوز کامل نیست، و بیشتر پلاستیک‌ها هنوز در محل‌های دفن زباله یا محیط‌زیست ختم می‌شوند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.