با نودل کیمچی کیفیت خواب خود را افزایش دهید

برای تهیه آن، گوشت چرخ کرده را چاشنی کرده و سرخ می کنند، خیارهای خلال شده را با نمک ترشی می کنند، آبکشی می کنند، فشرده می کنند و در روغن کنجد روی حرارت زیاد سرخ می کنند و قارچ شیتاکه رنده شده را نیز در سس سویا و روغن کنجد سرخ می کنند.

طرز تهیه نودل کیمچی بسیار ساده است و در کمتر از 30 دقیقه می توان آن را حاضر نمود.

نودل های خشک را بجوشانید و آب آن را خالی کنید و مواد آماده شده را مخلوط کنید و سس سویا و روغن کنجد و نمک کنجد و شکر و … را اضافه کنید و مخلوط کنید و در ظرفی بریزید و زیدان و فلفل قرمز رنده شده و شیتاکه سرخ شده را بریزید.

قارچ در بالا از هر چیزی می توان استفاده کرد، مانند نودل فرنگی گندم سیاه یا نودل فرنگی گندم سیاه، همچنین می توان از مواد برای مخلوط کردن با توجه به فصل و ترجیح استفاده کرد.

در زمستان نودل گندم سیاه را با کیمچی مخلوط می کنند و به هم می مالند.

بیبیم گوکسو غذای خوش طعمی است که در انقلاب زمستانی میل می شود و هنگام پذیرایی از میهمانان در زمان ناهار، بهتر است آن را با ونجاتنگ، سوپ شفاف یا سوپ شفاف سرو کنید و با دونگچیمی یا کیمچی نابک با آبگوشت فراوان سرو کنید.

همچنین روشی وجود دارد که نودل ها را بدون مالیدن در ظرفی بریزید و مواد مختلفی را با رنگ های متنوع روی آن ها قرار دهید و روی میز بگذارید.

دلیل دیگر این است که تورتیلا (در خاورمیانه به نام تورتیلا و در هند و نپال نان) که از آرد گندم در منطقه سومری تهیه می‌شد، خمیر می‌شد، آن را به طور گسترده پخش می‌کرد و در اجاق می‌پخت، معرفی شد.

چین برای نگهداری و پخت و پز.

این استنباط است که نودل فرنگی، که شکل ساده ای است، ساخته شده است.

اخیراً نودل فرنگی مربوط به 4000 سال پیش در خرابه های رودخانه زرد در استان چینگهای چین پیدا شده است.

بنابراین استدلال می شود که منشاء خمیر آرد گندم به شکل نودل فرنگی از چین است.

اعتقاد بر این است که نودل که منشا آن چین است توسط مارکوپولو به ایتالیا معرفی شده و به پاستا تبدیل شده است.

از سوی دیگر، ایتالیایی ها ادعا می کنند که غذاهای پاستا به شکل نودل حتی قبل از مارکوپولو نیز وجود داشته است.

اساس این امر این است که غذای نودل شکل در خرابه‌های پمپئی پیدا شد که در اثر فعالیت‌های آتشفشانی مدفون شده بودند.

به عبارت دیگر، در ایتالیا، قبل از معرفی نودل فرنگی توسط مارکوپولو، از دوران رومیان، بقایایی از تهیه خمیر آرد و سرخ کردن آن باقی مانده است، بنابراین غذای خودشان است.