با چنین بحران گسترده ای که سیاره ما با آن مواجه است، سازمان ها و افراد باید روش تولید، مصرف و دور ریختن پلاستیک ها را در سراسر جهان تغییر دهند تا تأثیری ماندگار بگذارند.
برای ارائه راهنمایی هایی در مورد چگونگی دستیابی به این هدف، در پست زیر شیرجه بزنید تا درباره تاریخچه کیسه های پلاستیکی، اقداماتی که برای کمک به حذف این نوع زباله ها در حال انجام است، چگونگی تأثیر COVID-19 بر استفاده از کیسه های پلاستیکی بیشتر بدانید.
قبل از کیسه فریزر زیپی، کیسه های کاغذی استاندارد حمل مواد غذایی بود، ماده ای که احتمال کمتری دارد منبع زباله باشد و احتمال بیشتری برای استفاده مجدد داشته باشد.
اما، زمانی که کیسه پلاستیکی در سال 1979 به مصرف کنندگان آمریکایی معرفی شد، این تغییر کرد و با توجه به برنامه محیط زیست ملل، به دلیل کیفیت ضدآب و بادوام آن، به نوع ترجیحی کیسه تبدیل شد.
چهل سال به سرعت به جلو، و این ترجیح به یک مشکل تبدیل شده است که در حال حاضر بیش از یک تریلیون کیسه پلاستیکی در حال حاضر در سراسر جهان تولید می شود.
تنها در ایالات متحده، مصرف کنندگان سالانه حدود 380 میلیارد کیسه پلاستیکی و بسته بندی استفاده می کنند که برای تولید آن به 12 میلیون بشکه نفت نیاز است.
متأسفانه، طبق تحقیقات EPA ، نرخ کلی بازیافت برای کیسه های پلاستیکی، گونی ها و بسته بندی ها تنها 9.4 درصد بود.
اگرچه از نظر فنی قابل بازیافت هستند، اما کیسه های مواد غذایی پلاستیکی به دلیل کیفیت نازک و انعطاف پذیری که دارند، به ویژه برای مراکز بازیافت دردسرساز هستند، که آنها را مستعد گیر کردن یا شکستن ماشین آلات در تاسیسات بازیافت سنتی می کند.
در نتیجه زمان و منابع زیادی به دلیل خرابی سیستم ها و خارج کردن دستی این کیسه ها از ماشین آلات تلف می شود.
به همین دلیل، کیسه های مواد غذایی پلاستیکی به ندرت از طریق برنامه های بازیافت معمولی در کنار خیابان پذیرفته می شوند و مراکز مناسب برای بازیافت کیسه های پلاستیکی (مانند فروشگاه های مواد غذایی) در حال کاهش هستند.
ممکن است از خود بپرسید که دقیقاً چه اتفاقی برای همه کیسه های پلاستیکی می افتد زیرا تعداد کمی از آنها بازیافت می شوند؟
با توجه به اینکه پلاستیک تجزیه نمی شود، تخمین زده می شود که 79 درصد از این ماده در محیط های طبیعی و محل های دفن زباله جمع می شود.
در اقیانوس آرام شمالی، یک تکه زباله به اندازه دو برابر تگزاس، معروف به لکه زباله بزرگ اقیانوس آرام ، در اطراف شناور است و همچنان بزرگتر می شود.
وصله زباله مخلوطی از پلاستیک، از جمله کیسه های خرید، و همچنین ذرات پلاستیکی نامرئی است که به عنوان میکروپلاستیک شناخته می شوند.
دانشمندان این ذرات ریز را در همه جا پیدا کرده اند، از برف قطب شمال گرفته تا کف اقیانوس و داخل بدن انسان.
ما در مورد اثرات دراز مدت میکروپلاستیک ها اطلاعات کمی داریم، اما تحقیقات نشان می دهد که مواد شیمیایی موجود در محصولات پلاستیکی که وارد غذا و آب ما می شوند ممکن است خطر نقص مادرزادی، بیماری متابولیک و سایر مشکلات سلامتی پیش بینی نشده را در انسان و حیوانات افزایش دهند.
زباله‌های پلاستیکی در اقیانوس‌های ما نه تنها مشکلاتی را برای محیط‌زیست، حیات دریایی و زندگی انسان ایجاد می‌کنند، بلکه برای برخی جوامع یک میلیون دلار هزینه سالانه برای حذف زباله‌هایی که عمدتاً از کیسه‌های مواد غذایی تشکیل شده‌اند، هزینه می‌کنند.
