شکلات از درخت میوه تولید می شود و خوش طعم ترین آنها شکلات کام است که با آجیلها و طعمهای نوستالژی به دست مردم می رسد و از با کیفیت ترین مواد را استفاده می کند.
شکلات از میوه درختان کاکائو که بومی آمریکای مرکزی و جنوبی است تهیه می شود. میوه ها غلاف نامیده می شوند و هر غلاف حاوی حدود 40 دانه کاکائو است. دانه ها خشک و برشته می شوند تا دانه های کاکائو ایجاد شود.
دقیقاً مشخص نیست که کاکائو چه زمانی روی صحنه آمد یا چه کسی آن را اختراع کرد.
به گفته هیز لاویس، متصدی هنرهای فرهنگی موزه ملی سرخپوستان آمریکایی اسمیتسونیان، گلدان ها و ظروف باستانی اولمک مربوط به حدود 1500 سال قبل از میلاد با آثاری از تئوبرومین، ترکیب محرک موجود در شکلات و چای، کشف شد.
Nature Ecology و Evolution گزارش کردند که گمان می رود اولین استفاده از کاکائو مربوط به حدود 5300 سال پیش باشد که از سایت سانتا آنا (لا فلوریدا) در جنوب شرقی اکوادور بازیابی شده است.
کشف دیگری از کاکائو ردیابی شده شیمیایی در سال 1984 بود که تیمی از باستان شناسان در گواتمالا مکان مایا ریو آزول را کاوش کردند.. آنها پانزده رگ را در اطراف اسکلت های مردانه در مقبره سلطنتی کشف کردند.
یکی از این ظروف به زیبایی تزئین شده بود و با گلیف های مختلف مایا پوشانده شده بود. یکی از این گلیف ها به “کاکا” ترجمه شده است که به کاکائو نیز معروف است.
داخل ظرف با پودری تیره رنگ پوشانده شده بود که برای آزمایش بیشتر خراشیده شد. زمانی که باستان شناسان این پودر را برای آزمایش به مرکز بهداشت و تغذیه هرشی بردند، مقادیر اندکی از تئوبرومین را در پودر یافتند که شاخص اصلی کاکائو است. قدمت این کاکائو بین سال های 460 تا 480 بعد از میلاد است.
پودر کاکائو همچنین در کاسه ها و شیشه های تزئین شده، معروف به هم تیمی، در شهر Puerto Escondido یافت شد. زمانی تصور می شد که کاکائو یک کالای کمیاب بوده است، کاکائو در تعداد زیادی از هم تیمی هایش بیش از آن چیزی که تصور می شد یافت می شد.
با این حال، از آنجایی که این پودر فقط در کاسه های با کیفیت بالاتر یافت می شد، باستان شناسان را به این باور رساند که فقط افراد ثروتمندتر می توانند چنین کاسه ها و در نتیجه کاکائو را بخرند. اعتقاد بر این است که هم تیمی های کاکائو محوری برای اجتماعات اجتماعی بین افراد دارای موقعیت اجتماعی بالا بوده اند.
