تاریخچه لوله پلیکا با تلاش های تمدن اولیه برای یافتن یک وسیله حمل و نقل مناسب که بتواند آب و سایر سیالات را از مکانی به مکان دیگر منتقل کند، آغاز می شود.
بر کسی پوشیده نیست که لوله پلیکا تهران به عنوان یک ماده لوله کشی جدید در جهان است.
بتن از زمان آشوریها، بابلیها و مصریها به شکلی بوده است، در حالی که فولاد برای اولین بار در سال 1855 به ثبت رسید.
زمانی که برای زهکشی بهداشتی استفاده شد.
لوله پلیکا اولین بار در سال 1933 به عنوان یک پوشش انعطاف پذیر، با چگالی کم و مواد عایق برای کابل های برق ساخته شد.
در طول جنگ جهانی دوم نقش کلیدی ایفا کرد – ابتدا به عنوان پوشش کابل زیر آب و سپس به عنوان یک ماده عایق حیاتی برای کاربردهای نظامی حیاتی مانند عایق رادار.
به دلیل وزن کم، حمل تجهیزات راداری در هواپیما آسانتر بود، که به هواپیماهای متفقین اجازه میداد بمبافکنهای آلمانی را در شرایط سختی مانند شب هنگام و رعد و برق شناسایی کنند.
با این حال، لوله پلیکا با چگالی بالا با لوله پلیکا مورد استفاده در دهه 1930 کمی متفاوت است.
لوله پلیکا کم چگالی در سال 1935 کشف شد و تا شانزده سال بعد در سال 1951 بود که لوله پلیکا با چگالی بالا در صحنه ظاهر شد.
لوله پلیکا به عنوان یک شرکت نسبتاً تازه وارد در صنعت لوله کشی، به طور مداوم راه خود را در کاربردهایی باز می کند که معمولاً برای فناوری های قدیمی لوله کشی محفوظ است.
با این حال، تنها پس از جنگ بود که این ماده مورد توجه مصرف کنندگان قرار گرفت و از آن نقطه به بعد، افزایش محبوبیت آن تقریباً بی سابقه بوده است.
تا زمانی که لوله پلیکا بتواند این خواسته ها را بهتر از هر ماده دیگری برآورده کند، به محبوبیت خود ادامه خواهد داد. و برای مدت بسیار طولانی دوام خواهد آورد.
تا زمانی که لوله پلیکا بتواند این خواسته ها را بهتر از هر ماده دیگری برآورده کند، به محبوبیت خود ادامه خواهد داد.
