مصرف زئولیت را می توان با خاک رس به توان 2 تشبیه کرد.
به دلیل خواص تبادل یونی، زئولیت می تواند محتوای یونی، pH، ظرفیت محافظتی ترشحات گوارشی را تغییر دهد و بر انتقال از طریق اپیتلیوم روده تأثیر بگذارد.
همچنین زئولیت طیور می تواند تأثیر مثبتی بر فلور باکتریایی و جذب ویتامین ها و عناصر کمیاب داشته باشد.
تماس بین ذرات زئولیت با مخاط دستگاه گوارش می تواند باعث ترشح سیتوکین ها (بخشی از سیستم ایمنی بدن ما) با اعمال موضعی و سیستمیک شود.
این منجر به یک دستگاه گوارش سالم با گیاهان و جانوران متعادل می شود.
زئولیت به دلیل توانایی خود در خنثی سازی مایکوتوکسین ها با تشکیل کمپلکس های بسیار پایدار مشهور است.
مایکوتوکسین ها خانواده متنوعی از سموم تولید شده توسط قارچ های خاص و به ویژه توسط گونه هایی از جنس Aspergillus، Claviceps و Alternaria را تشکیل می دهند.
صدها زئولیت مختلف وجود دارد که می تواند باعث مشکلات سلامتی مانند بیماری کلیوی و کبدی شود و سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند.
مایکوتوکسین‌هایی که بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، آفلاتوکسین‌های موجود در ذرت، بادام‌زمینی، شیر و غلات هستند که با ایجاد سرطان‌های کبد، معده و کلیه مرتبط هستند.
زئولیت همچنین یک آنتی اکسیدان منحصر به فرد است.
این ماده با جذب رادیکال های آزاد اضافی در سیستم خود عمل می کند زیرا دارای یک الکترون آزاد جفت نشده است.
در مقابل، زئولیت رادیکال های آزاد را در ساختار پیچیده خود به دام می اندازد: آنها را خنثی می کند و آنها را از بین می برد.
زئولیت یکی از بهترین تله های نیتروزامین در نظر گرفته می شود.
از آن در داروهای با رهش زمان، داروهای آنزیمی و حتی افزودنی‌های موجود در سیگار برای از بین بردن مواد سرطان‌زا استفاده شده است.
زئولیت توانایی نادری برای ادغام مقدار عظیمی از سموم با بار مثبت دارد و به طور غیرمستقیم تأثیر آنها را در ظهور سرطان ها خنثی می کند.
