چرم مادهای است که از پوست حیوانات به دست میآید، بهویژه با فرآیند دباغی که میتواند گیاهی یا شیمیایی باشد، تبدیل به ضد پوسیدگی شود.
بنابر تعریف، “چرم وگان” اشتباه است، ما بیشتر از مواد جایگزین چرم صحبت خواهیم کرد.
چرم طبیعی خانگی (بره، گوساله و غیره)، پوست های پشمی و چرم های عجیب و غریب (تمساح، پیتون و غیره) وجود دارد.
چرم ماده ای است که هم انعطاف پذیر و هم مقاوم است.
استفاده از آن به لباس، کیف، کفش، مبلمان، حمل و نقل گسترش می یابد.
چرم های آماده دارای خواص و ظاهر بسیار متنوعی هستند.
چرم یک ماده با کیفیت است زیرا محکم و بادوام است و امروزه موارد مصرف بالایی را دارا می باشد.
تأثیر اکولوژیکی آن به منشا چرم و فرآیند دباغی بستگی دارد.
به طور کلی، این ماده همچنان آلوده کننده است.
چرم حیوانات معمولاً یک محصول جانبی صنعت گوشت است و از پوست حیواناتی که قبلاً برای غذا ذبح شدهاند به دست میآید، اما برخی از صنایع تنها با هدف تولید چرم، از جمله چرمهای عجیب و غریب تمساح یا پیتون، دامداری میکنند.
“حفاظت از گونه ها” که سپس تکثیر و در اسارت پرورش داده می شوند.
چرم دباغی شده گیاهی که با استفاده از مواد گیاهی به جای حلال های سمی دباغی شده است، جایگزین سازگارتر با محیط زیست است اما همین موضوع را در مورد دامپروری مطرح می کند.
علاوه بر حیوان آزاری بالقوه ای که باعث می شود، دامداری به آب زیادی نیاز دارد و مسئول 20 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در جهان است.
دباغی چرم (که پوست را مقاومتر میکند) برای کره زمین مضر است زیرا شامل استفاده از حلالهای شیمیایی است که در صورت عدم مشمول مقررات هوا و راههای آبی را مسموم میکنند که متاسفانه هنوز هم به اکثریت مربوط میشود.