در دهه 1970، راک به ژانر موسیقی یک نسل تبدیل شد، با گروه‌های مو چرب، چسبان و گیتار پوش به زودی کاپشن موتورسیکلت را به عنوان ثابت یکنواخت خود انتخاب کردند.
اگر امروزه کاپشن چرم خزدار مردانه چرم مانند لباس مشکی کوچولو یا کت جین در کمد لباس‌های ما ضروری است، همیشه اینطور نبوده است، زیرا مدت‌ها برای مردان و فقط مختص مردان بود.
پانک در دهه 1980 راک اند رول را دنبال کرد و خرده فرهنگ بدنام ترین دگرگونی را به کاپشن موتورسیکلت داد.
در این زمان، کاپشن را معمولاً بزرگ می پوشیدند و با میخ های فلزی و میخ تزئین می کردند.
این کاپشن چرمی برای استفاده پرسنلی است که باید در آب و هوای بد کار کنند اما کارشان پرواز در پشت پرده پانک راک نیست، جدا از رقابت گروهی بین مدها و راکرها، ژاکت موتورسیکلت روی پشت افراد محبوب دیده شد.
A-Listers مانند لئوناردو دی کاپریو، برد پیت در دهه 1990 این انیمیشن توسط هالیوود کمی نرم شد.
پوشیدن کاپشن چرم در هنگام سواری برای سوارکار محافظت و آرامش خاطر است.
چرم علاوه بر محافظت خوب در برابر عواملی مانند باران، سرما، گرما و باد، از سنگ ها و سایر زباله هایی که ممکن است در جاده ها رخ دهد و مهمتر از همه از ساییدگی های جدی پوست محافظت می کند.
هر سوارکاری سزاوار ایمنی و محافظت در هنگام سواری است. چرم یک لایه محافظ بین پوست سوارکار و آسفالت است.
همچنین چرم یا شلوار ساق، جلیقه، دستکش و ساق سواری برای سواران وجود دارد.
حداقل محافظی که یک سوارکار باید بپوشد کلاه ایمنی، کاپشن چرمی و دستکش است.
سرانجام در پایان قرن نوزدهم دوچرخه برقی اختراع شد.
ویلیام هارلی و آرتور دیویدسون با این کار آزمایش کردند و موتور سیکلت را اختراع کردند و شرکت خودروسازی هارلی دیویدسون را تشکیل دادند.
سایر شرکت های تولیدی شروع به موتورسواری کردند و شروع کردند.
