خانم ها و آقایان همیشه دوست ندارد از چرم بهشتیان اصفهان کیف و کفشی را خریداری کنند چون بسیار ناب و متفاوت می باشد. تنها محصولات نابی که این افراد میتوانند خریداری کنند این است که از جنس چرم باشد.
چرم کاری فعالیتی است که قدمت آن به سپیده دم باز می گردد. در دوران ماقبل تاریخ، انسان به دنبال محافظت در برابر آب و هوا بود و متوجه شد که حیواناتی که می خورد نه تنها منبع غذا هستند، بلکه می توان از آنها برای طراحی لباس یا کلبه نیز استفاده کرد.
با این حال، پوست درمان نشده زمان بسیار کمی برای پوسیدگی نیاز دارد. بنابراین لازم بود راههایی برای حفظ این پوستها پیدا شود تا بتوان آنها را طولانیتر پوشید و بو را از بین برد.
تاریخچه چرم کاریاگر چند روز در آفتاب پوست را سفت می کرد و بوی آن را بسیار کاهش می داد، پوست را قابل استفاده نمی کرد.
اولین کشف بزرگ دباغی با دود بود که مقاومت بیشتری به چرم میدهد. این تکنیک چرم کاری از این واقعیت ناشی می شود که از پوست برای پوشاندن کلبه ها استفاده می شد.
دود ناشی از اجاق ها به آرامی و به طور طبیعی پوست ها را برنزه می کرد. مرد از روی تجربه متوجه شد که علاقه دارد. ما این روش را با هندیها و تپههای آنها مییابیم و امروزه نیز در مناطق خاصی از چین مطرح است.
ما نمی دانیم که اختراع دباغی سبزیجات به چه زمانی باز می گردد، اما فرض بر این است که قدمت آن به زمان های بسیار دور برمی گردد.
این یک شرط مطمئن است که کشف او تا حد زیادی نتیجه شانس بوده است. پوست ها خود را در چاله ای غوطه ور یافتند که اطراف آن را درختان احاطه کرده بود.
پوست و برگ در آنجا بود که نقش عامل دباغی را بازی می کرد. چرم به دست آمده در آن زمان بسیار انعطاف پذیرتر بود. فقط خیلی بعد بود که عوامل برنزه کننده شیمیایی برای پیشبرد بیشتر دباغی معرفی شدند.
در قرون وسطی، صنعت چرم سازی در مناطق خاصی سازماندهی و راه اندازی شد. بنابراین دسترسی به پوسته ها باید آسان باشد و کارگاه باید در مجاورت رودخانه باشد.
مناطق عمده چرم کاری برای بیش از پنج قرن همیشه یکسان بوده اند. تا زمانی که صنعت شیمیایی در قرن نوزدهم توسعه یافت، صنعت چرم توانست از آن بهره ببرد.