مدت‌ها قبل از استفاده مدرن،میز پلاستیک در دوران باستان برای ایجاد اشیاء روزمره از مواد طبیعی مانند لاستیک که به دلیل خاصیت کشسانی، شاخ یا ژلاتین حیوانی برای ساختن چسب استفاده می‌شد، استفاده می‌شد.
از میز ناهار خوری پلاستیکی تاشو در دکوراسیون خانه استفاده بسیاری می شود.استفاده از مواد از طریق قالب یا پرس به قرن 16 قبل از میلاد برمی گردد.
میز پلاستیک ها حاصل کار بسیاری از تحقیقات علمی هستند.
برنامه های کاربردی آنها با کشف اکتشافات آنها همچنان در حال گسترش است. بیایید با هم به ابتدای میز پلاستیک برگردیم.
اولین دانشمندی که میز پلاستیک مصنوعی ساخت، الکساندر پارکز بود.
او در حالی که به دنبال جایگزینی برای لاستیک بود، از نیترات سلولز، ماده جامد جدیدی را به دست آورد که دارای مزایای زیادی بود: انعطاف پذیری، کدورت، نفوذ ناپذیری و چکش خواری: Parkesin.
این کشف صدها دانشمند را مورد توجه قرار خواهد داد که به نوبه خود به دنبال ایجاد مواد پلاستیکی جدید با برآوردن اهداف نظامی، نیازهای تولیدکنندگان و شرکت‌های کالاهای مصرفی به منظور بهبود زندگی روزمره کاربران خواهند بود.
میز پلاستیک‌های مبتنی بر زیست، که پلاستیک‌هایی هستند که از مواد طبیعی و تجدیدپذیر تشکیل شده‌اند.
میز پلاستیک های زیست تخریب پذیر، که پلاستیک هایی هستند که تحت شرایط خاصی می توانند تجزیه شوند.
میز پلاستیک های زیستی 30 تا 75 درصد کمتر از آنهایی که از هیدروکربن ها ساخته می شوند CO2 منتشر می کنند.
یک راه حل پایدار که توسط شرکت های صنعت میز پلاستیک و کامپوزیت برای حفظ محیط زیست استفاده می شود.
طراحی زیست محیطی و اقتصاد دایره ای در مرکز نگرانی های محققان قرار دارد.
از این به بعد، یک ماده پلاستیکی جدید بر اساس یک هدف دقیق ایجاد می شود که استفاده از آن را تا زمانی که عملکرد جدید آن بازیافت شود در نظر می گیرد.
