تاریخچه چرم از چند جهت جذاب است.
از ماقبل تاریخ گرفته تا ژاکت چرمی امروزی ، بیایید با هم این داستان زیبا را کشف کنیم.
انسان بدوی حیوانات وحشی را برای غذا شکار می کرد.
او پوست و پوست را از لاشه حیوانات مرده جدا کرد و از آنها به عنوان چادر، لباس خام و کفش استفاده کرد.
اولین آثار استفاده از چرم آینه ای مربوط به دوران پارینه سنگی است.
نقاشی های غار کشف شده در غارهای نزدیک لریدا در اسپانیا استفاده از لباس های چرمی را نشان می دهد.
حفاری در محوطه های پارینه سنگی وجود ابزارهای استخوانی را نشان می دهد که برای تراشیدن پوست برای از بین بردن مو استفاده می شود.
با این حال، انسانهای بدوی با مشکل پوسیدگی پوستها مواجه بودند که از آنجا به یافتن روشی برای حفاظت نیاز داشتند.
روش اول این بود که چرم ها و پوست ها را روی زمین بکشید تا خشک شوند و آنها را با چربی و مغز حیوانات مالیدند.
انسان بدوی همچنین متوجه شد که دود ناشی از آتشسوزی چوب میتواند پوست و پوست را حفظ کند، همانطور که درمان با تزریق پوست، برگ، شاخهها و میوههای برخی درختان و گیاهان حاوی تانن انجام شد.
به نظر می رسد که انسان برای اولین بار چگونگی ساخت چرم را زمانی که دید پوست حیوانات باقی مانده در کف مرطوب جنگلی به طور طبیعی توسط مواد شیمیایی آزاد شده از پوسیدگی برگ ها و پوشش گیاهی دباغی شده است، کشف کرد.
مدتها بعد، استفاده از نمکهای خاکی حاوی آلوم بهعنوان عامل دباغی برای تولید چرم سفید و انعطافپذیر کشف شد.
نقاشی های دیواری و مصنوعات مقبره های مصری نشان می دهد که از چرم برای صندل، لباس، دستکش، سطل، بطری و تجهیزات نظامی استفاده می شده است.
یونانیان و رومیان باستان نیز از چرم استفاده زیادی کردند که از آن زمان به عنوان یک ماده خام صنعتی مهم باقی مانده است.
در حفاریهای مکانهای رومی در بریتانیا، مقادیر زیادی کالاهای چرمی مانند کفش و لباس کشف شد.
چرم سازی توسط مهاجمان، رومیان و جوامع مذهبی که راهبان متخصص آن بودند به بریتانیا آورده شد.
بریتانیایی های باستان از چرم برای اهداف بسیاری استفاده می کردند: کفش، لباس، کیف های چرمی و جنگ.
بدنه قایق های اولیه نیز با چرم پوشیده شده بود.
