تا پایان سال 1985، 75 درصد از فروشگاههای مواد غذایی ایالات متحده، کیسههای پلاستیکی را علاوه بر کیسههای کاغذی حمل میکردند و امروزه، کیسههای پلاستیکی بیش از 80 درصد بازار خواربارفروشیها و فروشگاههای رفاه را به خود اختصاص دادهاند.
بلافاصله پس از ظاهر شدن کیسه فریزر زمستانه در فروشگاه های مواد غذایی، حامیان محیط زیست نگرانی هایی را در مورد تأثیر آنها بر روی کره زمین مطرح کردند.
مانند سایر محصولات پلاستیکی، کیسه های پلاستیکی از نفت و گاز طبیعی ساخته می شوند – منابعی که اثرات زیست محیطی، سیاسی و اجتماعی قابل توجهی در طول استخراج و تولید دارند.
و از آنجایی که کیسهها بسیار سبک و آیرودینامیک هستند، میتوانند به راحتی از زبالهها و کامیونها یا سطلهای بازیافت خارج شوند – و خیابانها، جوامع و آبراههای ما را آشغال کنند.
کیسههای پلاستیکی پس از اینکه در آبها قرار میگیرند، تهدیدی جدی برای حیات دریایی محسوب میشوند.
حیوانات دریایی اغلب کیسههای پلاستیکی را با غذا اشتباه میگیرند و آنها را میخورند (کیسهها دقیقاً شبیه چتر دریایی است، غذای مورد علاقه لاکپشتهای دریایی)، که منجر به گرسنگی، خفگی یا غرق شدن میشود.
اما چیزی که واقعاً توجه عموم را به تأثیرات زیست محیطی کیسه های پلاستیکی جلب کرد، کشف لکه زباله بزرگ اقیانوس آرام در سال 1997 بود ، چرخی عظیم از زباله های پلاستیکی که در اقیانوس آرام شمالی جمع شده است.
در اوایل دهه 2000، دولتها در سراسر جهان محدودیتهایی برای کیسههای پلاستیکی وضع کردند: از ممنوعیت استفاده از کیسهها در بنگلادش، که مجرای فاضلاب شهر را مسدود کرد و باعث سیلهای شدید شد، تا هزینه 15 سنت ایرلند برای کیسههای پلاستیکی – که باعث کاهش استفاده از کیسههای پلاستیکی شد.
90 درصد فقط در سه ماه.
سانفرانسیسکو اولین شهری در ایالات متحده شد که کیسههای پلاستیکی را ممنوع کرد و هزینه 10 سنت را روی کیسههای کاغذی قرار داد، و اکنون شهر توسط دولت ایالتی خلیج قانون بسیار مشابهی را تصویب کرده است که فروشگاههای مواد غذایی، داروخانهها و فروشگاههای رفاه را از توزیع منع میکند.
کیسه های پلاستیکی و هزینه 10 سنت برای یک کیسه کاغذی از مشتریان.
