شال مانیل که امروزه می شناسیم، یک لباس زینتی زنانه است که به هنر اسپانیایی مرتبط است.
نام اصلی آن به منشا آن اشاره دارد: شهر مانیل، پایتخت مستعمره سابق اسپانیا در فیلیپین.
تا قبل از شروع ساخت شال بافت زنانه در اسپانیا، ورود محصول به کشور ما به دلیل تجارتی بود که اسپانیا در دوران استعمار با آمریکا داشت.
ترافیک ثابتی که از قرن شانزدهم به این سو، همراه با سایر کالاهای لوکس، پارچه و لباس چینی، از طریق مانیل وارد می‌شدند.
به طور خاص، شال در اواخر قرن 18 وارد شد و در قرن 19 رایج شد.
آنها نام خود را از مقصد نهایی ناوگان اسپانیایی در مانیل گرفته‌اند و از آنجا به سویا بازگشتند.
اولین گلدوزی‌های ابریشمی بر روی شال‌ها ساخته نشد، بلکه روی کتاب‌ها، ملیله‌ها، بنرها و پرچم‌ها ساخته شد تا بعداً روی لباس‌ها، روتختی‌ها، کوسن‌ها و دیگر وسایل تزئینی خانه ظاهر شود.
گلدوزی روی یک لباس شال مانند تنها در قرن دوازدهم ظاهر شد، زمانی که زنان طبقه بالا شروع به استفاده از این نوع شال کردند.
گلدوزی‌های چینی هم به دلیل ظرافت و لطیف بودن و هم به دلیل ترکیب زیبای رنگ‌هایشان که دربار و جامعه عالی اسپانیایی و مکزیکی را به هیجان می‌آورد، بسیار ارزشمند بودند، جایی که آنها به شکل لباس، شال و روسری، نمونه‌های غیرقابل انکار شال بودند.
تجارت بین اروپا و آمریکا راه جدیدی را برای بازرگانان چینی باز کرد که در آمریکا پیوند لازم را برای رساندن کالاهای خود به بازارهای اروپایی پیدا کردند.
از اواخر قرن شانزدهم، تردد بازرگانان شرقی جریان صعودی خود را از طریق فیلیپین به سمت اروپا آغاز کرد.
مانیل به سرعت به مرکز دریافت کالا از تجار چینی تبدیل شد.
