در ابتدا، برای ارضای تقاضای خودنمایی برای ترمه، لازم بود که بزهای هیمالیا را به پایین بیاوریم.
اما واردات ترمه بسیار مرغوب با هزینه های گزاف، علاوه بر این با تحریم های اقتصادی محدود شده و با قاچاق و اختلاس تغییر یافته است، به تدریج با تقلیدهای متعدد و معرفی مواد اولیه دیگر به چالش کشیده شده است.
بعداً شال پلیسه ساده اغلب از ترکیبات پشم و پنبه ارزان‌تر استفاده می‌شد.
غربی ها برای کاهش قیمت تمام شده و قیمت فروش از موادی غیر از ترمه خالص استفاده می کردند.
در ابتدا بهترین جایگزین مخلوط کردن ترمه واقعی با ابریشم یا پشم بود.
پشم ترمه به سرعت فراموش شد و صنایع گرم اروپایی این پشم را با پشم گوسفند مرینوس جایگزین کردند که در مقایسه با الیاف اصلی پاشمینه ریز اما درشت بود.
در فرانسه، نام بارون ترنو، صنعتگر نابغه ای را به یاد داریم که یک واحد تولید شال ترمه را که به زودی شال ترنو نامیده می شود، در لوویر راه اندازی کرد.
با این حال، موفقیت بزرگ صنعت شال، انگلیسی بود.
در واقع، در Paisley، شال هایی بافته شد که به زودی بازار غرب را فرا گرفت.
شهرت آنها به حدی بود که پیزلی به سرعت مترادف با شال ترمه و همچنین الگوهای بوته شد که نام آن خیلی زود ثبت شده بود.
این مد برای شال ترمه، رنگی، گلدوزی، بافته یا چاپ شده با الگوهای جدید، صنعت جدیدی را به وجود آورد: صنعت روسری.
صنعت روسری به طور کامل در قلب آغاز انقلاب نساجی قرن نوزدهم است که چهره جهان و تجارت را در طول قرن تغییر داد.
اما هیچ کس نتوانست با صنعتگری دقیق و کاردستی پشمینه کشمیر برابری کند.
بنابراین هیچ وجه اشتراکی بین شال کشمیری و شال نورمن ترنو وجود ندارد، اما دستورات مد، در هر دوره ای که باشد، باعث می شود که تفاوت ها از طریق سود و زیان عبور کنند.
