در نهایت، لوفرها معمولاً کفی صاف دارند، در حالی که لوفرها کفی برجسته‌تر دارند.
یکی دیگر از تفاوت های آسان در چشم همه این است که لوفرها می توانند پاشنه داشته باشند، لوفرها نه.
لوفرها، همه چیزهایی که باید بدانید.
در این بین کفش مردانه دامادی مورد توجه بسیاری از افراد قرار گرفتند و همین امر موجب افزایش میزان تولید این محصول شد.
آیا می خواهید بخشی از تاریخچه این کفش را بدانید؟
با بخشی از توصیه های مشخصه آن در مورد نحوه پوشیدن این نوع کفش آشنا شوید.
ویژگی های کفش لوفر:
در زیر به جزئیات برخی از ویژگی های لوفر می پردازیم.
- قیطان ندارد و با پاپیون و منگوله و … درست می شود.
- آنها ماندگاری طولانی دارند، این کفشی است که در طول زمان به خوبی نگه می دارد.
- آنها کاربردی و در برابر استفاده مقاوم هستند.
- کفی جدا.
تاریخچه لوفرها
جورج چهارم پادشاه انگلستان در سال 1926 دستور ساخت این کفش ها را داد که در ابتدا 582 نامیده می شد.
سپس در سال 1930 موکاسین دوباره طراحی شد، موکاسین Aurland متولد شد.
تولید کننده کفش Nils Gregoriussen Tveranger ترکیبی از موکاسین بومی آمریکایی کلاسیک با کفش هایی است که همانطور که قبلا در این وبلاگ ذکر کردیم توسط ماهیگیران محلی در شهر Aurland در نروژ پوشیده شده است.
آنها یک درز برجسته در بالا و یک برش باریک تر در طرفین داشتند.
در سال 1933 به انگلیسی “loafer” نام گرفت در سال 1936 لوفرهای پنی در ایالات متحده تولید شد.
کفش‌هایی به نام Weejun در بازار عرضه می‌شوند و محبوبیت زیادی در بین دانش‌آموزان در ایالات متحده به دست می‌آورند، آنها برای پرداخت هزینه تماس‌های تلفنی، پنی‌هایی را در شکاف جلوی کفش قرار می‌دهند.
نام “لوفرهای پنی” از اینجا می آید.
بله، همانطور که به درستی خواندید، این کفش‌های کتانی مردانه دارای یک بند در بالا هستند و یک بریدگی کوچک به اندازه کافی بزرگ است که یک پنی را در خود جای دهد.
