با لوله پلی اتیلن تبریز می توانید به راحتی نردبان بسازید

در اوایل دهه 1970، لوله پلی اتیلن از رزین های با عملکرد بالاتر ساخته شد و به بازار توزیع گاز معرفی شد.

شرکت‌های آب و برق عموماً این موارد را نسبت به مواد اولیه بهبود می‌بخشند.

این محصولات به طور قابل توجهی عملکرد بالاتری نسبت به نسل قبلی لوله پلی اتیلن داشتند.

یکی از بزرگترین مزایایی که در استفاده از لوله پلی اتیلن تبریز به وجود آمد و باعث رشد آن شد، توسعه فرآیند همجوشی حرارتی توسط فیلیپس پترولیوم بود، از جمله تیپ های همجوشی کناری برای شبکه های PE.

اما چالش های دیگری در سال های اولیه لوله های پلاستیکی وجود داشت.

یکی از اولین محصولات لوله Dupont Aldyl “A” بود. در طول سال ها، مقدار زیادی از این نوع لوله در خدمت قرار گرفت.

Phillips Driscopipe و Plexco همچنین مقادیر زیادی لوله نارنجی با چگالی متوسط ​​و مشکی با چگالی بالا را فروختند.

از آنجایی که همه مواد دارای روش‌های اتصال منحصر به فرد، و همچنین شاخص‌های مذاب یا اندازه‌گیری‌های جریان مذاب مختلف بودند، اغلب چالش‌هایی در اتصال این مواد به یکدیگر وجود داشت.

علاوه بر این، نسخه های چند رنگ لوله پلی اتیلن اولیه باعث سردرگمی شد و محیطی را برای مشکلات احتمالی ایجاد کرد.

Dupont Aldyl “A” به رنگ “اخر” (برنزه مایل به صورتی) بود. لوله های پلکسکو و نیپاک نارنجی بودند.

و فیلیپس دریسکوپیپ سیاه بود. برای مدتی مقدار قابل توجهی از لوله های توزیع گاز و لوله های مخابراتی نارنجی بود و نیاز به تمایز رنگ ها به زودی آشکار شد.

با گذشت زمان، صنعت استانداردتر شد.

لوله پلی اتیلن زرد برای مطابقت با استاندارد جهانی کدگذاری رنگ برای خطوط گاز زیرزمینی مورد استفاده قرار گرفت.

امروزه لوله گاز پلی اتیلن با چگالی متوسط ​​به رنگ زرد است.

لوله پلی اتیلن با چگالی بالا یا سیاه و سفید با نوارهای زرد یا سیاه است.

این رنگ ها مطابق با استانداردهای رنگ بین المللی برای لوله گاز است.