آبنبات قهوه آیدین شما را به آرزوهای تان می رساند

آبنبات ها یکی از جذاب ترین خوراکی های شیرین هستند. دنیایی از خاطرات کودکیتان را با آبنبات قهوه آیدین به یاد خواهید آورد.

کهکشان آب نبات از دوران کودکی بر روی همه ما معلق بوده است، به یاد آوردن اولین ضربه دقیق روی مردمک ها، جوانه های چشایی و نوک انگشتان دشوار است.

اما آنجاست و در فلکی زمینی با زنگ های اشباع شده و درخشندگی شفاف می تپد.

همه خود را با یک نقشه چسبناک آماده می‌بینند مچاله می‌شوند، پهن می‌شوند و دوباره مچاله می‌شوند که بر روی آن صورت‌های فلکی ارجاع‌ها را ردیابی می‌کنند.

آب نبات ها امروزه برای بهبود تنفس، تسکین گلودرد یا صرفاً برای رفع میل به شیرینی استفاده می شوند.

اولین شیرین کننده شناخته شده برای بشر عسل بود که از دوران ماقبل تاریخ به همراه لانه زنبور مستقیماً از کندوها گرفته می شد.

میوه های شیرین شده با عسل را می توان نزدیک ترین چیز به آب نباتی دانست که در یونان باستان یا در امپراتوری روم می توانست مصرف شود.

شاید ایده تبدیل آب نیشکر به آبنبات برای اولین بار در هند در حدود قرن چهارم متولد شد: این تکه های کارامل نامیده می شد، اصطلاحی که بعدها آب نبات انگلیسی از آن گرفته شد.

تا قرن 9 پس از میلاد توسط صلیبیون که از جنگ برگشته بودند آورده شد.

آنها در واقع میله های قند نیشکر کاراملی شده ساده و بدون طعم دهنده بودند که Canna Mellis (به معنی عسل نیشکر) نامیده می شدند.

اما تا زمانی که شکر در اواسط قرن هجدهم در اروپا به مصرف دارویی تنزل پیدا کرد: مخلوط با ادویه ها و گیاهان دارویی، برای درمان علائم گلودرد و سوزش سر دل استفاده می شد.

شیرینی یک کالای لوکس بود که برای دربار و اشراف محفوظ بود، زیرا شکر و کاکائو باید از مزارع مستقر در قاره آمریکا و عبور از اقیانوس به دست می آمد.

زمانی که ساکارز نیز از چغندر استخراج شد، قیمت شکر رومیزی به شدت کاهش یافت و با انقلاب صنعتی، اولین کارخانه های تولید آب نبات به وجود آمدند.

در سال 1905، صاحب شرکت قنادی مک آوینی ایده‌ای داشت: فروش چوب‌هایی که برای مخلوط کردن شربت شکر استفاده می‌شد، که در پایان فرآوری در آب نبات باقی می‌ماند.

بدین ترتیب اولین آبنبات چوبی با نام آب نبات های استفاده شده متولد شدند.

این ایده توسط شرکت ماشین آلات قنادی Racine با دستگاهی که آب نبات را روی چوب ها می زد و چند سال بعد توسط ساموئل بورن روسی با گیاهی که چوب را به جای آن چوب را روی آب نبات قرار می داد، تکمیل شد.