امروزه پلی استر در همه جای زندگی روزمره ما وجود دارد و به نظر می رسد که برای همیشه جا افتاده است.
همه قبلاً در مورد آن شنیده اند، اما تعداد کمی از مردم واقعاً این ماده و ویژگی های متعدد آن را می شناسند.
حدود 4 دهه است که ضایعات الیاف پلی استر به اتاق‌های رختکن ما هجوم آورده است و امروزه بیش از پنبه، پرمصرف‌ترین ماده در صنعت نساجی است، از جمله برای طیف وسیعی از تی‌شرت‌های شخصی‌سازی شده ما ، که اکثر آنها حداقل 15 درصد پلی استر را در خود دارند.
این ماده کلیدی و تقریباً همه جا در زندگی روزمره ما مطبوعات چندان خوبی ندارد و از تعصبات زیادی رنج می برد.
آیا پلی استر خراش می دهد، آیا پلی استر در طول زمان بادوام است، آیا به محیط زیست احترام می گذارد، آیا کیفیت خوبی دارد، آیا آب می گیرد و غیره؟
سوالات زیادی که بیشتر ما در مورد این ماده نساجی داریم و در این مقاله به تفصیل به آنها پاسخ خواهیم داد و کیفیت ها و معایب آن را به طور عینی برجسته می کند.
پلی استر بخشی از خانواده پلیمرها، مولکول های مشتق شده از نفت است.
بنابراین تکنیک ساخت آن یک فرآیند شیمیایی است.
این یک الیاف مصنوعی است که به طور گسترده در صنعت مد و نساجی استفاده می شود.
طراحی آن به دهه 1940 توسط شیمیدانان انگلیسی برای غلبه بر شکنندگی پنبه برمی گردد.
تنوع زیاد آن به آن اجازه می دهد تا تعداد زیادی از محصولات نساجی (پیراهن، شلوار، شلوار جین، کلاه، حوله و غیره) و همچنین غیر منسوجات (قایق، تزئینات جشن و غیره) را طراحی کند.
الیاف پلی استر مصنوعی در تصورات جمعی و در دنیای مد از تصویر محبوبی برخوردار نیست.
به عنوان آلاینده شناخته می شود، همچنین تصویری بی کیفیت و غیر جذاب را نشان می دهد.
بیایید سعی کنیم حقیقت را از نادرست جدا کنیم.
درست است که پلی استر از نظر توسعه پایدار استاندارد نیست.
به دلیل ماهیت مصنوعی و تکنیک ساخت آن، برای تولید خود به مقدار قابل توجهی انرژی فسیلی و آب نیاز دارد و به دلیل مواد شیمیایی مورد نیاز، هوا را آلوده می کند.
بنابراین این ماده از پنبه که منشأ گیاهی دارد بسیار کمتر از نظر محیط زیست است.
با این حال، می توان آن را به طور کامل بازیافت کرد، که تاثیر آن بر محیط زیست را کاهش می دهد.
از سوی دیگر، بر خلاف همتای خود، هیچ برچسب ارگانیکی برای پلی استر وجود ندارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.