یکی از بزرگترین قطب های تولیدی کیوی صادراتی مازندران در کشور است که سالانه حدود 80 درصد از نیاز بازار داخلی را تامین می کند که سبب شده میزان تقاضا برای آنها افزایش یابد.
درخت انگور (Actinidia chinensis) که روی آن کیوی ها رشد می کنند دارای شاخه های بسیار قوی است. طول اینها در یک فصل به 5 تا 10 متر می رسد! به همین دلیل است که آنها باید روی آلاچیق رانده شوند: برای گسترش بهتر پوشش گیاهی و حمایت از برداشت.
اکتینیدیا دوپایه است، یعنی پای نر و پای ماده وجود دارد. در باغات، برای اطمینان از گرده افشانی بهینه، یک گیاه نر برای شش گیاه ماده کاشته می شود.
علاوه بر باد، زنبورها هستند که گرده ها را به گل های ماده منتقل می کنند. به همین دلیل است که کندوها اغلب در نزدیکی باغ های کیوی نصب می شوند.
کیوی (Actinidia chinensis) میوه درخت انگور است که کمی شبیه تاک است. منشا آن در چین است ، جایی که بیش از 2000 سال از آن لذت می برد.
در حدود سال 1750، پدر یسوعی، پیر لو کرون د اینکارویل، اولین اروپایی بود که این گیاه را توصیف کرد. سپس در لبه جنگل های واقع در دو طرف رودخانه یانگ تسه رشد کرد.
پس از بشارت چینی ها، مبلغان اکتینیدیا را به عنوان یک گیاه تزئینی در فلوریدا، نیوزلند و اروپا معرفی کردند. این میوه پس از آن ” انگور فرنگی چینی ” نامیده شد، زیرا رنگ و طعم آن شبیه انگور فرنگی است.
اولین کارخانه ها در سال 1904 به فرانسه در Selva Brancolar نزدیک نیس و در سال 1920 در Jardin des Plantes در پاریس وارد شدند. تنها گیاه ماده مورد مطالعه در موزه ملی تاریخ طبیعی پاریس اولین بار در سال 1937 میوه داد و در اکتبر 1940 85 کیلوگرم برداشت کرد . هنوز هم هر سال رشد می کند.
تا دهه 1960 بود که کیوی در مقیاس وسیع توسعه یافت. امروزه در فرانسه، ایالات متحده، ژاپن، ایتالیا، شیلی، یونان و غیره کشت می شود.
مدت ها پیش، مردم هان در دره یانگ تسه کیانگ توانستند لطافت این میوه سبز زمردی را در جنگل تشخیص دهند. اکتینیدیا سپس در چین به یک گیاه زینتی تبدیل شد که میوه های کوچکی می دهد و به عنوان درخت سلامتی در نظر گرفته می شود.
در حدود سال 1750، یسوعی فرانسوی، پدر Chéron d’Incarville اولین اروپایی بود که گیاهان را جمع آوری کرد. در پایان قرن نوزدهم، چند گیاه در باغ‌های گیاه‌شناسی اروپا سازگار شدند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.